Volgende week, misschien… Dat is de titel van het boek dat Pieter Mans schreef over zijn leven als Nederlandse hotelhouder in Zweden. Hij neemt de lezer mee in het Zweedse mañana, oftewel nästa vecka, kanske. Maar voor dit Zweedse mañana hoef je niet perse dat boek te lezen. Ons blog volstaat voor een mooie ervaring.
In een eerder bericht vertelde ik over onze kennismaking met Villa Kakelbont. Weet je nog dat Daniel de makelaar niet op de afspraak verscheen met de sleutels? Het liep allemaal goed af, maar Daniel dacht dat we een week later zouden komen, misschien…
Op 1 november werd ons huidige huis door mogelijke kopers bezocht. Ze bekeken het huis een kwartier en toen ze weggingen belden ze 5 minuten later de makelaar op. Ze deden een eerste bod en na enkele telefoontjes over en weer was de prijs dezelfde ochtend rond. Zo doen we dat in Nederland. Alles gaat snel. Gras laten we alleen over een weiland groeien.
Toen we daarna contact zochten met Daniel, vroegen we hem wat de beste tijd is om een bod te doen op de Villa. Tenslotte kunnen we pas na 15 januari betalen en we willen dus niet te vroeg beginnen. We hadden van zijn collega begrepen dat als er een koopovereenkomst is, je gewoonlijk binnen een maand met het geld over de brug moet komen.
Nou, zei Daniel, je kunt het beste nu beginnen. En aldus deden wij een bod dat zo laag was dat we zeker wisten dat ze het niet zouden accepteren. Maar dan wist het bedrijf dat eigenaar is van de Villa in ieder geval dat de prijs flink omlaag moet. Nadat we Daniel ons bod met redenen omkleed hadden medegedeeld, bleef het stil. Een hele week lang…
Na een week gingen we toch maar eens informeren bij Daniel. Of hij al wat gehoord had? Nee, nog niets, hij ging maar eens informeren. De week daarop liet Daniel verheugd weten dat hij een reactie had ontvangen. Het bedrijf zag wel dat de huidige prijs teveel gevraagd was. Tenslotte waren wij de enige geïnteresseerden. Ze besloten sowieso de prijs te verlagen, en voor ons zelfs nog een beetje meer. Dat zag er mooi uit, de prijs was een stuk realistischer en we besloten dezelfde dag nog een nieuw bod te doen met de bedoeling om op een mooi rond bedrag uit te komen. En weer bleef het een hele week doodstil…
En zo na een week gingen we toch maar weer eens informeren bij Daniel. Of hij al wat gehoord had? Nee, nog niets, hij ging toch maar weer eens informeren. En de week daarop liet Daniel wederom verheugd weten dat hij een reactie had ontvangen. Ons bod werd geaccepteerd maar wel met een klein addertje onder het gras. Gaarne nog voor de Kerst de overdracht regelen omdat ze anders nog extra belasting moeten betalen…
Maar voor de Kerst de overdracht regelen, is onmogelijk. Het was tenslotte al net december geworden. Daarnaast is de overdracht van ons huidige huis gepland op 15 januari, dus eerder kan niet. We geven dezelfde maandag nog aan Daniel door dat we ze tegemoet willen komen met de helft van het belastingbedrag, maar dat we dit dan wel graag dinsdag willen weten. Prima, zei Daniel, maar die dinsdag bleef het doodstil…
Woensdag maar weer eens contact gezocht, maar Daniel was druk, en ook donderdag reageerde hij niet. En na wederom een slapeloze nacht van de zenuwen, waren we het zat. Dus we schreven Daniel dat ons bod na vrijdag weer terug gaat naar het oude bod en dat als we niet binnen een week een antwoord hebben, we wellicht afzien en stoppen met bieden. Boerin Suuske bekrachtigde nog eens ons standpunt door Daniel te proberen te bereiken totdat het haar gelukt was. Daar schrok hij toch wel een beetje van, we willen niet tot volgende week wachten, misschien…
Maar ’s avonds om 7 uur belt Daniel ons verheugd op. Het bod is geaccepteerd door de voltallige Raad van Bestuur van het bedrijf. We hebben bijna 35% van de vraagprijs af gekregen en dat is een mooie prestatie. Nu alleen nog snel de bouwkeuring regelen en dan kan het koopcontract opgesteld en ondertekend worden. Of dat snel geregeld kan worden? Dat hoop ik wel, zegt Daniel. Volgende week al, misschien…
En zo zag onze toekomstige B&B Turistgården Särna er uit in 2010.
Laat wat van je horen