Op 1 december was het alweer een jaar geleden dat Boer Nico kwam buurten. Sindsdien is er veel bijzonders gebeurd, en als je er over nadenkt, kun je je amper voorstellen dat dit allemaal in een jaar tijd heeft plaatsgevonden. De idylle van een Eiland aan de Veen gaat samen met de sporen die door de vorige boer zijn nagelaten. Oftewel een verzameling rotzooi dat ooit op het Eiland kwam, maar het nooit meer verliet. Daarnaast was de moestuin ernstig verwaarloosd. De stokoude boer was niet meer in staat om nog een vierkante meter te bewerken. Het eens aangelegde tuinparadijsje, was al jaren aan de wildernis overgeleverd en hij schuilde in een levensgevaarlijk vervallen hutje dat gestut moest worden om niet in te storten.
Het afgelopen jaar hebben we in zeven vrachten, zo’n 15 kubieke meter afval afgevoerd! En er ligt nog meer afval om af te voeren… Vuil afvoeren van een Eiland is nog een kunst op zich. Daarom kochten we als eerste maar eens een bootje om het sjouwwerk te vergemakkelijken. En om het afvoeren per boot mogelijk te maken, bouwden we een drijvende aanlegsteiger. Dat viel op bij Buurman Jan en hij kwam met het prachtige voorstel om het afval via zijn tuin en oprit af te voeren. Samen met Buurman Jan en Boer Erwin, werd op 11 april de eerste hoeveelheid vuil afgevoerd, en op 20 juni volgde de tweede hoeveelheid waarbij het team nog werd versterkt door Boerin San en Boer Ar.
Eind mei maakten we kennis met Tijl Uilenspiegel en zijn ouders. Een week later bleek Tijl ook nog een broertje of zusje te hebben die we Tilly hebben genoemd. Het was dus een goed uilenjaar. Er was volop eten voor de Bosuilen die ons Eiland kozen om er twee uilskuikens groot te brengen. We komen dan ook regelmatig de resten tegen van hun maaltijden. We zijn er trots op deze familie Bosuil te huisvesten, maar menig muis en kleine vogel zal het niet met ons eens zijn. Toen Tijl en Tilly zich van takkeling naar vliegenier promoveerden, hebben we ze een tijd niet meer in levende lijve terug gezien. Alleen de schijtsporen en braakballen verraden een regelmatig verblijf. Begin september echter kwamen we Tijl en Tilly weer tegen. Tot nu toe horen we nog af en toe een oehoe-oehoehoe en zien de bekende sporen, maar wie weet zijn Tijl en Tilly allang gevlogen naar iets verdere oorden.
In juli publiceerden we twee artikelen die op het Internet het meest gevonden worden via een zoekmachine zoals Google. De ene gaat over ecopoepen op het composttoilet, de ander over het plukken van Kroosjes. Deze Kroosjesboom staat helaas op de nominatie om samen met alle andere bomen op het buurland te verdwijnen. Boer Nico wil er weer weiland van maken en heeft het buurland vogelvrij verklaard voor iedereen met een zaag. Langzaam zie je nu boom voor boom verdwijnen.
In augustus hebben we het hout aangeschaft voor de nieuwe brug. Wederom was het een bijzonder project om de bijna 6 meter lange balken en de planken aan de overkant te krijgen. Met behulp van de lange, platte boot van Boer Wil en de buurtjes Roelof, Els en Hedwig en Buurman Jan, kregen we de klus toch voor elkaar. In oktober hebben we samen met San en Ar de brug in een weekend gebouwd. Alleen de poort moet er nog op komen.
In december hebben we nog Bram de Musketier geholpen aan een nieuwe woonplaats. Boer Gerrit had hem liefdevol opgenomen, maar Bram was gewend om binnenshuis te vertoeven en de overgang naar de vrije poldernatuur was wel erg groot. In het dierenasiel sloot hij vriendschap met twee jonge katten en hebben we een filmpje over hun gemaakt. Het mooie van dit kerstverhaal is dat Bram en zijn Musketiers samen met z’n drieën geplaatst zijn.
We hebben zin in ons Eiland. Ook het komende jaar zitten we vol met plannen en houden we jullie op de hoogte over het reilen en zeilen op het Eiland aan de Veen. Rest ons alleen nog om iedereen alvast een heel Gelukkig Nieuwjaar toe te wensen!
Groene Groetjes van Boer Jennes & Boerin Suuske
Laat wat van je horen